Voornemens, je doet eraan mee of je doet het niet. Zelf heb ik er enkele in mijn hoofd, maar ze uitspreken, doe ik niet. Behalve nu dan, speciaal voor jullie 🙂 Als persoon groei ik dagelijks en die evolutie of groei wil ik graag beginnen doortrekken op de blog. MRJLN, simply say Marjolein verwijst niet voor niets naar mijn naam, mijn persoonlijkheid. Als startschot van #mrjlnvertelt trakteer ik jullie op een blogpost over mijn ‘blokjesavontuur‘. Niet geheel toevallig, want het onderwerp is hot bij (jong)volwassenen en ik ontving er toch al enkele vragen over.

Beugelbekkie vertelt … 

Waarom heb je nu pas blokjes? Jouw tanden zijn toch perfect? Ik heb daar nog nooit opgelet.

Dit zijn zowat de meest voorkomende vragen die de afgelopen 2 maanden gesteld werden. Geen wereldschokkende vragen, maar het zetten me aan het denken om alles eens van me af te schrijven.

Als kind was een bezoek aan de tandarts nooit een straf, eerder een plezante uitstap waar ik jaarlijks naar uitkeek. Het feit dat ik telkens te horen kreeg dat mijn gebit perfect is, zal er ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Buiten het trekken van een tand (zonder verdoving!) in het 2de lj. en het verwijderen van mijn wijsheidstanden ondervond ik nooit problemen.

Kleine Marjolein had enkel de slechte gewoonte van te duimen. Misschien de reden waardoor de ene snijtand iets voor de andere schoof? Geen drama of pijnlijke momenten, enkel wat onzekerheid. Die onzekerheid zat ergens ver weg, maar telkens ik foto’s zag waarop ik lachte of babbelde, kwam die onzekerheid weer naar boven. Het stoorde me en dan probeerde ik die tanden altijd terug op hun plaats te duwen. Belachelijk, I know, belachelijk genoeg om dan enkele dagen bewust met mijn mond dicht te lachen. Ook was er een snijtand die liever op de voorgrond stond, dan mooi in het rijtje.

Sommigen gaan voor lipfillers of een neuscorrectie, ik koos op mijn 25ste voor blokjes. Jezelf graag zien, is een van de belangrijkste zaken in het leven. No matter what people say 😉

Voor wat meer informatie, tips en ervaringen ging ik ten rade op Instagram. Het ideale medium om lotgenoten te vinden, alleen merkte ik dat mensen vooral geïnteresseerd waren in de antwoorden op mijn gestelde vragen.

Van enkele personen kreeg ik nuttige tips zoals bv.:

• Ga op consultatie bij verschillende orthodontisten voor verschillende opinies.
• Kies voor doorzichtige blokjes.
• Niet twijfelen, gewoon doen!

Omdat mijn tandarts ook orthodontist is, besloot ik om geen tweede te consulteren. Hij kent mijn voorgeschiedenis en ik vertrouw hem. Easy peasy.

Na de eerste consultatie werd duidelijk dat ik ongeveer een halfjaar blokjes zal moeten dragen. Om de drie weken zit ik in de tandartsstoel om mijn een zwaarder draadje te steken. Momenteel zit ik aan een vierkant draadje van 30 gram en de volgende stap is tevens ook de laatste (40 gram). Vaak kreeg ik te horen van mensen dat blokjes pijn doen, dat je na het ‘verzwaren’ niets kan eten, … Al bij al valt het enorm mee. Pijn heb ik niet, eerder af en toe eens een lastig gevoel gepaard met wat frustraties dat er restjes eten tussen de draadjes vastzit.

Wat eten betreft, probeer ik zo weinig mogelijk druk op de snijtanden te zetten. Gelukkig heb ik slechts 8 blokjes waardoor er nog genoeg ‘vrije’ tanden zijn om het eten te kauwen.

Zie je snel een verschil met blokjes? Ziet het er belachelijk uit?

Bij mij is er pas sinds vorige week wat schot in de zaak te zien. Blijkbaar was er toch niet genoeg ruimte voor mijn tanden om zich mooi naast elkaar te gaan zetten. De orthodontist heeft dan letterlijk tussen de voorste snijtanden wat tand weggezaagd. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nu meer spanning voel op mijn tanden.

Natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn tijdens het dragen van blokjes. Hieronder som ik enkele neveneffecten op:

• Tijdens het slapen zet ik enorm veel druk op mijn tanden. Bij het wakker worden, ondervind ik daardoor weleens last van stijve kaken puur door de druk.
• Praten in het Frans, Engels en Spaans is een stuk uitdagender geworden. De voorbije weken zat ik vaak in het buitenland voor mijn werk en het viel me op dat ik echt aandachtig moest bezig zijn met de uitspraak van bepaalde woorden. Doordat je mond en lippen een andere vorm aannemen, heeft dit effect op je manier van spreken. Mijn wangen zijn alvast veel sneller moe tijdens het praten dan voorheen.
• Ik smek enorm veel. Al ondervind ik er zelf geen last van, ik ken er andere die zich er dood aan ergeren (hé mama?).

Juist door de verandering van mond/wangen heb ik een scherper gezicht gekregen. Het lijkt alsof ik enkele kilo’s kwijt ben, maar niets is minder waar (denk ik). Win-win situatie dus 🙂

In het begin voelt het wel raar om met zo’n hoop ijzer in je mond rond te lopen, maar het went snel. In die twee maanden heb ik al verschillende ‘blokjesdragende’ volwassenen ontmoet. Meestal lachen we onwennig naar elkaar, gevolgd door een gevoel dat je dan toch niet alleen op de wereld bent.

PS. De kwaliteit van de foto’s is niet top, gewoon omdat er bitter weinig foto’s van mij met blokjes bestaan. Dan maar enkele smartphone snapshots online smijten, want er blogpost zonder foto’s is ook maar niets.

Kosten blokjes het veel?

Misschien wel de belangrijkste vraag van allemaal: de prijs! Voor kinderen en jongeren onder de 15 jaar wordt dit (grotendeels) terugbetaald, maar een keer je de leeftijdsgrens bereikt hebt, kan je hiernaar fluiten. Enkel met een tandverzekering is een tussenkomst mogelijk, mits je voldoet aan bepaalde voorwaarden. Aangezien ik geen tandproblemen had in het verleden, is er ook geen sprake van een tandverzekering. De totaalprijs in mijn geval zal rond de € 800 liggen, waarvan ik momenteel de helft al betaald heb tijdens de eerste consultatie. Eens ik van de blokjes verlost zal zijn, staat de nachtbeugel op mij te wachten.

Ik woon nog thuis en dat is een van de belangrijkste redenen geweest waarom ik het gedaan heb. € 800 blijft een smak geld die ‘gemakkelijker’ uit te geven is wanneer je nog thuis woont. In mijn geval zijn er minder vaste uitgaven (huur, kinderen,…) waardoor het geld deze keer niet naar een nieuw paar schoenen of mijn spaarrekening ging. Zie het als een investering in jezelf.

Als alles goed gaat, ben ik er dus binnen 4 maanden van af. JIPPIE! Dan ga ik zo hard genieten van het bijten in een belegd broodje smos en een appel. Gesneden appels, dat is toch hetzelfde niet 😉

Een heel verhaal, maar hopelijk hebben jullie er iets aan.